امام حسن عسگری سلام الله علیه خطاب به فرزندشان می‌فرمایند:

کأَنَّكَ يَا بُنَيَّ بِتَأْيِيدِ نَصْرِ اللَّهِ وَ قَدْ آنَ وَ تَيْسِيرِ الْفَلجِ (الفرج) وَ… يَتَنَاظَمُ عَلَيْكَ تَنَاظُمَ الدُّرِّ فِي مَثَانِي الْعُقُودِ وَ تَصَافُقَ الْأَكُفِّ عَلَى جَنَبَاتِ الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ تَلُوذُ بِفِنَائِكَ… فَعِنْدَهَا يَتَلَأْلَأُ صُبْحُ الْحَقِّ وَ يَنْجَلِي ظَلَامُ الْبَاطِلِ وَ يَقْصِمُ اللَّهُ بِكَ الطُّغْيَانَ وَ يُعِيدُ مَعَالِمَ الْإِيمَانِ ..یَوَدُّ الطِّفْلُ فِي الْمَهْدِ لَوِ اسْتَطَاعَ إِلَيْكَ نُهُوضاً وَ نَوَاشِطُ الْوَحْشِ لَوْ تَجِدُ نَحْوَكَ مَجَازاً تَهْتَزُّ بِكَ أَطْرَافُ الدُّنْيَا بَهْجَةً وَ تَنْشُرُ عَلَيْكَ أَغْصَانُ الْعِزِّ نَضْرَةً َ تَسْتَقِرُّ بَوَانِي الْحَقِّ فِي قَرَارِهَا وَ تَئُوبُ شَوَارِدُ الدِّينِ إِلَى أَوْكَارِهَا تَتَهَاطَلُ عَلَيْكَ سَحَائِبُ الظَّفَرِ فَتَخْنُقُ كُلَّ عَدُوٍّ وَ تَنْصُرُ كُلَّ وَلِيٍّ فَلَا يَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ جَبَّارٌ قَاسِطٌ وَ لَا جَاحِدٌ غَامِطٌ وَ لَا شَانِئُ مُبْغِضٌ وَ لَا مُعَانِدٌ كَاشِحٌ … .

فرزندم ، گویا می‌بینم آن لحظه‌ای را که نصرت خدا نازل شده و فرجت فرارسیده است…
آن روز دوستانت مثل رشته‌ای از مروارید در دو سوی گردنبند، پیرامون تو صف کشیده‌اند و صدای دستها را که درکنار حجرالاسود با تو بیعت می‌کنند می‌شنوم…
آن هنگام است که صبح حقیقت بدمد
و شب باطل به پایان می‌رسد
و خداوند به دستان تو کمر طغیان را در هم می‌شکند
و راه و رسم ایمان را اعاده می‌کند…
کودک در گهواره آرزو می‌کند که برخیزد و به نزد تو آید
وحوش صحرا مایلند که راهی به جوار تو داشته باشند
دنیا با دستان تو از بهجت و شادمانی به تپش می‌افتد
و شاخه‌های درخت عزت با تو خرم و سرسبز می‌شود
پایه‌های حق در جایگاه خود مستقر می‌شوند
و آنها که از دین گریخته‌اند به آشیانه خود باز می‌گردند
ابرهای پیروزی، سیل آسا بر تو ببارند
همه‌ی دشمنان هلاک و همه دوستان پیروز می‌شوند
و در روى زمين هیچ جبّار ستمگر و هیچ منكر ناسپاس و هیچ دشمن كينه‏‌توز و هیچ معاند بدخواه باقى نماند…

? کمال الدین، ج 2، ص 449
#امام_حسن_عسكرى علیه السلام

Shahrah