?قسمتي از نجوای امیرمومنان علی علیه السلام با پیامبر صلی الله علیه واله به هنگام دفن حضرت زهرا سلام الله علیها?

سلام بر تو، اى رسول خدا. 

سلام من و دخترت كه اكنون در جوار تو فرود آمده و چه زود به تو پيوست. 

اى رسول خدا، در فراق دختر برگزيده‌ات، شكيبايى من اندك شد و طاقت و توانم از دست رفت.

ولى مرا، كه اندوه بزرگ فراق شما را ديده‌ام و رنج مصيبت شما را چشيده‌ام، در این مصیبت نیز باید شكيبايى کنم.

من خود، پیکر شما را در قبر گذاردم و هنگامى كه سر بر سينه من داشتى، جان به جان آفرين تسليم نمودى. ((انا لله و انا اليه راجعون )).

آن وديعه‌ات؛ زهرا سلام‌الله‌علیها به‌تو بازگردانده شد و آن امانت به صاحبش رسيد. 

و اندوه مرا پايانى نيست. همه شب خواب به چشمم نرود تا آنگاه كه خداوند براى من سَرايى را كه تو در آن جاى گرفته‌اى، اختيار كند.

بزودى، دخترت تو را خبر دهد كه چگونه امتت گرد آمدند 

و همدستی کردند تا بر او ستم كنند. 

همه سرگذشت را از او بپرس و خبر حال ما را از او بخواه.

و همه ی اينها در حالی بود كه از مرگ تو ديرى نگذشته بود 

و تو از يادها نرفته بودى 

و عهد و پیمانت هنوز فراموش نشده بود. 

نهج البلاغه، کلام 193، ترجمه آیتی