اول حرکتش گفته بود هر کس می‌خواهد

“مهجه"‌اش را در راه ما ببخشد و فدا کند،

با ما بیاید …

“مهجه” یعنی خونِ قلب، خونِ دل.

لابد کنایه از عمق همراهی و وفاداری است.

بعضی‌ها قیام کردند و همراه شدند.

خون دلشان را ریختند به پای او.

بعد توی زیارت عاشورا به آن صحابه‌ی رویایی با

 "الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ”

اشاره می‌کنیم، دعا می‌کنیم که؛

خدا قدم‌های ما را هم،

مثل آنها ثابت و صادق قرار دهد.

از خود سیدالشهدا (ع) هم توی زیارت اربعین

با همین لفظ یاد می‌کنیم؛

وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ …

یعنی همان حسینی که خون قلبش را

در راه تو فدا کرد.

همراهیِ‌ شان آسان نیست

باید خون دلت را بگذاری وسط

و همه‌ی سختی از تبار کربلايى شدن؛

شاید به همین باشد …

#صلي_الله_عليك_يا_اباعبدالله

✍?#سید_یاس

Shahrah