امام صادق (ع) : «اگر خدا امیرمؤمنان (علی(ع)) را برای فاطمه خلق نکرده بود، برای او کفو و مانند روی زمین یافت نمی شد.» [1] 

یکم ذی‌ الحجه برای شیعیان نقطه عطف تاریخ است چرا که در این روز تلاقی و یکی شدن دو دریای بی‌ کران رقم خورد. 

 آخرین ماه از یک سال قمری با بهترین روز خلقت و پیوندی آسمانی آغاز می شود، و آن یادآور روزی در تاریخ اسلام است که فاطمه، سرور زنان دو عالم، نه تنها همسری، که ولایت شاه مردان را به سایه سری اش قبول کرده است.  

پیوندی وحیانی و آسمانی که شاهد آن این روایت است: 

در حدیث «خُبّاب الاَرْتْ» آمده است که: خدای بلند مرتبه به جبرئیل وحی کرد که نور را با نور تزویج کن! خدا (در این مراسم عقد) ولی و سرپرست بود، و خطبه خوان جبرئیل، و ندا دهنده میکائیل و دعوت کننده اسرافیل و نثار دهنده عزرائیل و شاهد های (عقد) ملائکه های آسمان و زمین[2]   

عجب عطر بهار نارنجی دارد این پیوند که هزاران بهار هم سرمست رایحه‌اش مانده است.

آری شب پیوند علی مرتضی (ع) و فاطمه علیها السلام نیست؛ بلکه امشب، شب تجدید یگانگی انسان با تمام ذات اقدس معبود است. 

چه دلخوش است محمد(ص) در قامت پدر عروس…  

این پیامبر (ص) نیست که پاره تنش را به علی (ع) می سپارد؛ بلکه امشب این پروردگار است که اختیار و اعتبار بشریت را به علی و زهرا (س) می‌سپارد. 

جبرئیل و میکائیل عقد آن دو  را در آسمان بستند، پس جبرئیل (وکیل) و گوینده از طرف علی (ع) بود و میکائیل (وکیل و) جواب دهنده از طرف من [3] 

سالگرد ازدواج این دو نور عالم ، رخداد عظیمی است که اکثر زوج های جوان را برآن داشت تا پیوندشان را در این روز به ثبت برسانند، اما آنچه مطلوب تر است تأسی از زندگی سراسر عشق ، گذشت و ایمان این دو نور الهی برای زندگی است . 

مبارک باد بر همه کائنات و زمینیان، لبخند بی زوال پروردگار در تلاقی این پیوند سراسر عشق… 

زهرا مرادوند