خدا کسی را به بلای بی کسی دچار نکند،
خدا کسی را بی یاور نکند.

خدا حسینش را بی عباس نکند!
که حسین (ع) ذخیره‌ای دارد برای روز مباد!
همان روزی که مبادا دستی به خیام برسد،
سوی گوشواره‌ای برود…
سوی سه ساله‌ای بتازد…

عباس (ع) ذخیره روزهای مبادای حسین (ع) بود. همان کسی که بی امان، امان نامه را پاره کرد.
همان کسی که قربان رویش، مرامش و وفایش، امامش بود!

عباس (ع) آن کسی است که هرچه هست از حسین(ع) است و همه چیز اوست!
نگهبان حرمش، پاسدار علمش، سقای آب آورش و برادرش…

و چه غریب بود حسین (ع) بی عباس!
دلاوری با قد خم و فکر روز مبادا، که لشکرش را کنار علقمه جا گذاشته و از آن همه عباسش یک مشک پاره مانده همراهش.‌‌..

ذخیره امام زمان بودن وفا می‌خواهد، عباسی! خدا ما را ذخیره‌ی اماممان قرار دهد و ما بلد باشیم امان نامه را نخوانده به آتش جهنم بیفکنیم

به یکتایی قسم یکتاست عباس

✍?ب.نظری منش #رد_قلم